Dzieci szkolne w okresie Meiji

Ok. 1900 roku typowym strojem szkolnym dla chłopca było bawełniane kimono. Gdy robiło się chłodniej, to na kimono zakładano chanchanko (bezrękawnik). Chłopcy mieli krótko ostrzyżone lub ogolone włosy. Dziewczęta też nosiły kimona. Gdy robiło się zimno, zamieniały je na kimona z kołnierzem. Włosy były ściągnięte do tyłu i zawiązane u góry. Na nogach zarówno chłopcy jak i dziewczęta nosiły chodaki lub klapki zori oraz słomiane sandały domowej roboty.

Dzieci szkolne w okresie Meiji (źródło: ZOBACZ)

Każde dziecko przychodziło do szkoły z własnym jedzeniem, gdyż w czasach Meiji nie zapewniano w szkole obiadów. Najczęściej ich pożywieniem był ryż i bataty gotowane na parze. Przyrządy szkolne (wspomniane już wcześniej pędzle, atrament, liczydło, papier) transportowane były nie w plecakach, ale owinięte w chustę furoshiki noszoną na skos na ramieniu. Dopiero ok. 1908 roku do przenoszenia ekwipunku szkolnego zaczęto używać płóciennych toreb.

Fragment książki do matematyki w stylu japońskim z okresu Meiji (Źródło)

W okresie Meiji w szkole podstawowej było kilka ogólnych przedmiotów: moralność, arytmetyka, czytanie, pisanie oraz śpiew i gimnastyka. Arytmetyki uczono przez zapisywanie na tablicy, na papierze oraz przy użyciu liczydła soroban. Przedmiotami w szkole średniej były moralność, arytmetyka, czytanie, pisanie, przyroda, geografia, historia, ortografia i śpiew. Szkoły posiadały plac zabaw, który wyposażony był w sprzęt do ćwiczeń. Używano także drewniane hantle.

W wolnym czasie dzieci bawiły się. Robiły sobie huśtawki wieszając linę między drzewami, skakały przez linę, puszczały latawce, grały w menko (gra w karty), zośkę, rzucali drewnianymi krążkami, grali w piłkę itd. Prowadziły więc podobne życie, jak dzieci w wieku szkolnym wielu innych krajach świata.

—
Karol Sieńkowski